Nazo poeta

Coś prostego z wystukiwaniem nogą, pam-pa-pa, pam-pa-pa, pam-pa-pa, proponowałbym rzecz w tym rodzaju, trochę rytmu, skandowania, czyż nie trafia to do państwa? Więc proszę, wszyscy za mną, pam-pa-pa, pam-pa-pa, pam-pa-pa, o, doskonale, już chyba czują państwo urok miarowego taktu, już się udziela podniecające tętnienie, już ruch, już nie tylko nogi uczestniczą, już ręce, usta, oddechy, nerwy, gruczoły, puls, puls! Myślę, że to bardzo na czasie, ten prosty rytm i taka możność wyrażenia swej osobowości, niejako spełnienia się w zbiorowym pulsowaniu.

    Fragment