Dziewczyna pirata

    Czekała na niego wychylona z okna wysokiego pokoju. Widział, jak się zbliża na karym koniu poruszającym się dostojnie, z dumnie uniesioną głową, ozdobioną czarną grzywą, z ogonem rozwiewanym przez wiatr.

    Odwróciła się od okna i po kamiennych schodach wybiegła z zamku. Była jednak nie dość szybka. Pragnęła być już w jego ramionach, poczuć smak jego pocałunków. Już za chwilę... Siedział wysoki, wyprostowany w siodle. Widziała jego czarne włosy i wyobrażała sobie błysk czarnych oczu. Wyciągnęła ramiona, jakby zachęcając go do pośpiechu, ale choć jego koń galopował, nie przybliżali się ani o cal. Przeciwnie, zaczęli się oddalać, byli coraz dalej i dalej.