Sztuka rozniecania ognia

    Wszystkie opowiadania mają podobną konstrukcję. Ich akcje rozpoczyna się w najzupełniej realnym, otaczającym nas na co dzień świecie. I delikatnie, zupełnie z początku niedostrzegalnie, przechodzą w świat rządzący się, przeważnie zresztą niezwykle okrutną, logiką snu.

    To przejście między światami jest tak delikatne, że w pewnym momencie czytelnik nie może mieć pewności, czy już we śnie. Nie ma widocznych znaków, wyraźnie zaznaczonych miejsc, w których zmienia się dosłownie wszystko.

    Z logiką na czele.

    (ze wstępu Antoniego Pawlaka)